ព័ត៌មានឥណទាន ដែលបញ្ជូនទៅក្នុងប្រព័ន្ធចែករំលែកព័ត៌មានឥណទាន ត្រូវបានរៀបចំជារបាយការណ៍លម្អិតអំពីព័ត៌មានទាំងអស់នោះរួមមាន៖ ព័ត៌មានទូទៅអតិថិជន/ក្រុមហ៊ុន, សង្ខេបប្រវត្តិឥណទាន, ប្រវត្តិនៃការឆែករបាយការណ៍ឥណទាន, ព័ត៌មានលម្អិតលើគណនីឥណទាននីមួយៗ, ព័ត៌មានមូលប្បទានប័ត្រមិនមានប្រាក់គ្រប់គ្រាន់, ព័ត៌មានមុខរបរ និងចំណូលអតិថិជន/ម្ចាស់ភាគហ៊ុន។
តាមការពន្យល់របស់ក្រុមការងារ CBC នៅក្នុងក្នុងវគ្គបណ្ដុះបណ្ដាល ស្ដីពី ប្រតិបត្តិការប្រព័ន្ធចែករំលែកព័ត៌មានឥណទាន ដែលរៀបចំឡើងដោយក្លឹបអ្នកកាសែតកម្ពុជា និង CBC ជាទូទៅអ្នកដែលមានសិទ្ធិក្នុងការឆែកព័ត៌មានឥណទានរបស់អតិថិជន គឺអតិថិជនខ្លួនឯងផ្ទាល់ និងគ្រឹះស្ថានហិរញ្ញវត្ថុដូចជាធនាគារ និងមីក្រូហិរញ្ញវត្ថុជាដើម ដែលនៅក្រោមចំណុះធនាគារជាតិ។ ការឆែកព័ត៌មានឥណទានរបស់អតិថិជន ធ្វើឡើងទៅបានលុះត្រាតែមានការយល់ព្រមពីអតិថិជន និងត្រូវរក្សាការសម្ងាត់បំផុត។
យោងតាមប្រកាសធនាគារជាតិ គ្រឹះស្ថានចំណុះច្បាប់ទាំងអស់ត្រូវប្រើប្រាស់ប្រព័ន្ធចែករំលែកព័ត៌មានឥណទានដើម្បីវិភាគលើឥរិយាបថនៃការសងប្រាក់របស់អតិថិជន និងអ្នកធានា នៅពេលដែលគ្រឹះស្ថានចំណុះច្បាប់ នេះទទួលបានពាក្យសុំខ្ចីប្រាក់ថ្មី ឬពាក្យសុំបន្ត ឬពន្យារឥណទានចាស់ដោយមិនគិតពីទំហំនៃឥណទានឡើយ។
ប្រកាសដដែលក៏បានបញ្ជាក់ថា អតិថិជនមានសិទ្ធិស្នើសុំរបាយការណ៍ព័ត៌មានរបស់ខ្លួន ១ច្បាប់ម្ដង ក្នុង ១ឆ្នាំ ដោយត្រូវបង្ហាញអត្តសញ្ញាណរបស់ខ្លួនឱ្យបានច្បាស់លាស់។ អ្នកផ្ដល់សេវាប្រព័ន្ធចែករំលែកព័ត៌មានឥណទានត្រូវផ្ដល់របាយការណ៍ជូនអតិថិជន ដោយឥតគិតថ្លៃក្នុងរយៈពេលយ៉ាងយូរ ៥ថ្ងៃ នៃថ្ងៃធ្វើការ គិតចាប់ពីថ្ងៃទទួលសំណើ។
អតិថិជនអាចស្នើសុំរបាយការណ៍លើសពីម្ដងក្នុង ១ឆ្នាំ ប៉ុន្តែត្រូវបង់កម្រៃតាម អត្រាកំណត់ដោយអ្នកផ្ដល់សេវាប្រព័ន្ធចែករំលែកព័ត៌មានឥណទាន។ អតិថិជនមានសិទ្ធិស្នើសុំកែប្រែព័ត៌មាន ដែលមិនត្រឹមត្រូវ ឬមិនគ្រប់ជ្រុងជ្រោយនៅពេលណាក៏បាន។ នីតិវិធីលម្អិតអំពីសិទ្ធិអតិថិជនអាចរកបានពីអ្នកផ្ដល់ទិន្នន័យ និងអ្នកផ្ដល់សេវាប្រព័ន្ធចែករំលែកព័ត៌មានឥណទានទាំងអស់ដោយផ្ទាល់ ឬតាមគេហទំព័ររបស់អ្នកទាំងនោះ៕
អត្ថបទ៖ ឈិន ធារ៉ាត់
