យុវជនក្ដី មហាជនទូទៅក្ដី មានជីវិតជាបុណ្យដ៏កម្រណាស់! ជីវិតមិនវែងប៉ុន្មានទេ គឺជីវិត រាល់រូប ខ្លី ណាស់។ នរណាៗ ក៏ចង់រស់ដែរ។ ដើម្បីរស់ក្នុងភាពជាមនុស្សខុសពីសត្វ គប្បីប្រកាន់ខ្ជាប់នូវមាគ៌ា៤យ៉ាង។
ទី១.រៀន! ប្រឹងរៀន ជាការសិក្សា ខំសង្កេត ឲ្យ ចេះ ទទួល យកចំណេះ ហាត់ ហ្វឹក ឲ្យមានជំនាញពិតប្រាកដ ដើរឱ្យទាន់ការវិវត្តរបស់សង្គម។
ទី២.រក! ប្រឹងរក ប្រឹងធ្វើ ជាការរកស៊ី ប្រកបកិច្ចការឲ្យបានជា ទ្រព្យធនធាន ប្រឹងធ្វើរបរចិញ្ចឹមជីវិតដោយ សុចរិត។ ប្រឹងរកឋានៈយសសក្តិ ដោយធម៌។ កុំផ្ដេកផ្ដួលលើព្រេងសំណាង កុំវង្វេងនឹងពាក្យគេថា មកពីកម្មយើងជាតិមុន…។
ទី៣.គិត! ប្រឹងគិត, ជាការ ត្រិះរិះពិចារណា រកហេតុផល។ គិតវិជ្ជមាន ច្រើនជាងគិតអវិជ្ជមាន។ គិត ហើយ សឹមធ្វើ កុំធ្វើតាមនឹកឃើញ កុំធ្វើតាមអារម្មណ៍។ ពាក្យចាស់ថា គិតរួចសឹមគូរ! គិតរៀបផែនការ អនុវត្តតាមផែនការគូសវាស។ តែកុំគិតធំពេក ចូរគិតត្រឹមលទ្ធភាព ដែលអាចធ្វើទៅរួច។
ទី៤.ប្រព្រឹត្តល្អ! ប្រឹងប្រព្រឹត្តល្អធ្វើល្អ ។ ទម្លាប់ធ្វើល្អ នាំឱ្យសកម្មភាពលេចចេញល្អៗ ។ សកម្មភាពល្អ ក៏រមែងនាំឱ្យទទួលផលល្អ។ ពោលគឺ នាំឲ្យយើងភពប្រសព្វតែសេចក្តីសុខចម្រើនជានិច្ចនិរន្តរ៍ ។
អនុវត្តមាគ៌ា៤យ៉ាងនេះជារឿយ ៗ យូរៗទៅក្លាយជាទម្លាប់ ក្លាយជាគោលការណ៍ និងក្លាយជាច្បាប់ជីវិត ប្រៀបបីដូច ជាយើង មានជីវិត រស់ នៅ រាប់ពាន់ឆ្នាំ។
ព្រះភិក្ខុ សុង ពិសិទ្ធ
អនុប្រធានក្រុមការងារសិក្ខាសាលា និងអប់រំសីលធម៌៣ខេត្ត